NC CUT26

“คุณมาร์คช่วยมีสติกว่านี้หน่อยจะได้มั้ยครับ”แบมแบมร้องบอกอีกคนให้ช่วยใจเย็นแต่ตอนนี้สิมาร์คเริ่มน่ากลัวอีกครั้งแล้ว สูทตัวนอกสีน้ำเงินถูกถอดออกช้าๆก่อนจะโยนทิ้งไปก่อนจะปรี่ตรงมาที่ร่างบางอย่างรวดเร็วโดยที่แบมแบมไม่ทันได้ตั้งตัวเลยสักนิด มือหนาจับเข้าที่ต้นแขนของอีกคนไว้อย่างแรงก่อนจะออกแรงเขย่าอย่างบ้าคลั่ง

“รักมันมากหรอห๊ะ! ไอเหี้ยนั่นน่ะมึงรักมันมากใช่มั้ย!”

“เลิกโง่สักทีโดนหลอกอยู่ไม่รู้ตัวหรอ!”

ทั้งมาร์คและแบมแบมต่างก็พูดจาหยาบๆใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร วันนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องเคลียกันให้รู้เรื่องเพราะอะไรหลายๆมันชักจะลามมากไปใหญ่หมดแล้ว จอห์นนี่คงไปพูดเป่าหูอะไรมาร์คมาถึงได้เป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้ แต่ลำพังตัวของเขาเองจะไปสู้อะไรมาร์คได้ที่ทำอยู่ตอนนี้ก็ข่มความกลัวของตัวเองไว้อยู่ทั้งนั้น กี่ครั้งแล้วที่เราสองคนชอบทะเลาะในเรื่องที่มันไม่เป็นเรื่อง กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องร้องไห้ต้องเสียน้ำตาให้กับคนเดิมๆซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้สึกเสียใจกับการกระทำของอีกฝ่ายจนหัวใจมันบีบรัดไปหมดแล้วมาร์คเลยเคยคิดที่จะหยุดการกระทำของตัวเองบ้างรึเปล่า

“กูเตือนมึงแล้วแบม...ว่าอย่าไปยุ่งกับมันแล้วมึงทำตามที่กูบอกมั้ย!”

“เค้ามายุ่งกับผมเองนะคุณมาร์ค คุณก็เห็นทุกอย่างทำไมถึงไม่คิดไตร่ตรองบ้างล่ะ”

“ไตร่ตรองแล้วมันเลยโดนแบบนั้นไงนั่นคือสิ่งที่มันจะได้รับ ส่วนนาย...”

“...”

“นายก็ต้องได้รับสิ่งที่นายทำไว้เหมือนกันแบมแบม”ไม่ว่าเปล่าร่างสูงก็ผลักคนตัวเล็กลงกับเตียงก่อนจะตามมาขึ้นคร่อมไว้อย่างรวดเร็ว มือเล็กทั้งทุบทั้งผลักพยายามสารพัดจนมาร์คเริ่มทนไม่ไหว

แคว้ก!

เขาจัดการกระชากเสื้อสูทตัวนอกของร่างเล็กออกก่อนที่จะโดยออกไปเหมือนกันตามด้วนฉีกเสื้อตัวในจนขาดยับเยิน ผิวขาวเนียนล่อตาอสูรร้ายเสียจนความอยากกระหายเข้าครอบงำ เขากับแบมแบมไม่ได้มีอะไรกันนานมากยิ่งคนใต้ร่างของเขาขัดขืนความอดทนก็เหมือนจะถูกลิดรอนไปด้วยเหมือนกัน แบมแบมร้องไห้ในตอนนี้มันก็ยิ่งทำให้ความต้องการของเขาขึ้นสูงมากกว่าเดิม ร่างสูงโน้มใบหน้าลงมาก่อนจะกดจูบและสร้างรอยฟันคมไว้ทั่วร่างกายบาง สูดดมกลิ่นหอมประจำตัวที่มักจะมอมเมาเขาให้โงหัวแทบไม่ขึ้น เสียงสะอื้นและเสียงอ้อนวอนของแบมแบมไม่อาจะทำให้เขาหยุดการกระทำป่าเถื่อนเหล่านี้ได้ มาร์ครวบมือที่ตบตีเขาคู่นั้นไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของส่วนอีกข้างหนึ่งก็เอื้อมมาปลดเนคไทของตัวเองแล้วจัดการมัดเอาไว้อย่างแน่น

“อย่าทำกับผมแบบนี้ ฮึก...”

“ทำไมจะไม่ได้ก็เมื่อในตอนนี้แบมเป็นของมาร์ค”

“แต่ตอนนี้ผม...ผมไม่พร้อม ผมไม่อยากทำ”

“งั้นมาร์คจะทำให้แบมพร้อมเอง มาร์คไม่ชอบฝืนใจใครโดยเฉพาะคนที่มาร์ครัก”รอยยิ้มร้ายแสยะออกมาอย่างน่ากลัว มือหนาเคลื่อนไปปลดเข็มขัดของร่างบางช้าๆอย่างไม่รีบร้อน แบมแบมร้องไห้ออกมาอีกครั้งหวาดกลัวกับคำพูดของร่างสูงจับใจ กางเกงสแลคสีขาวถูกจับล่นออกจากสะโพกมนไปกองที่เท้าก่อนจะตามด้วยชั้นในสีพื้น ดวงตาเรียวคมมองสิ่งสวยงามตรงหน้าของตัวเองตาลุกวาว ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งร่างกายของแบมแบมมันก็เยี่ยมเสมอในสายตาของเขา

“ชันขาขึ้น”

“ฮ...ฮึกคุณมาร์คมัน...”

“กูบอกให้ชันขาขึ้น!”แบมแบมสะดุ้งตกใจเมื่อเสียงเข้มตะคอกใส่จนต้องจำใจชันขาขึ้นอย่างที่มาร์คว่าอย่างเสียไม่ได้ ปลายนิ้วแกร่งนวดคลึงปากทางสีชมพูอย่างหนักหน่วงเรียกเสียงครางให้เล็ดลอดออกมาได้ยินเป็นพักๆเพราะอีกคนกลั้นมันเอาไว้ แบมแบมอับจนหนทางเพราะรู้ว่าขัดขืนไปก็ไร้ประโยชน์และมันจะยิ่งทำให้เขาเจ็บตัวมากกว่า ดวงตากลมเบิกกว้างอีกครั้งเมื่อเห็นแสงแวววาวของมีดที่กระทบกับแสงข้างนอก มันยังคงเลอะกรังไปด้วยเลือดของจอห์นนี่ ลิ้นหนาแลบออกมาเลียไปตามความยาวของสิ่งที่อยู่ในมือก่อนจะถุยทิ้ง

“รสชาติโคตรแย่”

“อึก...อะ...อ๊า!”

“ถ้าเป็นของแบมจะเป็นยังไง”

แบมแบมอกเชิดขึ้นไม่ติดกับเตียงเมื่อนิ้วเรียวเพิ่มขึ้นมาเป็นนิ้วที่สี่ บดคลึงช่องทางของเขาจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะดูน่าเกลียด กายบางบิดเร้าๆทั้งตัวเริ่มบ่มเป็นสีระเรื่อ แก่นกายที่เคยสงบกลับค่อยๆชูชันขึ้นมาอวดสายตาของคนที่อยู่เหนือร่างตัวเอง

“อ๊ะ อ๊ะ อาาา!”คนตัวเล็กหลุดเสียงครางน่าอายออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อหัวแม่มือของร่างสูงขยี้หนักๆที่หัวแก่นกายของตัวเองอย่างแรง มันเสียวจนน้ำตาขึ้นมาหน่วงที่หางตา ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันจนขึ้นสีซีด

“ทำตัวดีๆแล้วจะไม่เจ็บตัว”ถึงน้ำเสียงจะดูอ่อนนุ่มผิดกับการกระทำของอีกฝ่ายก็ตามแต่ถ้ายังคงถือมีดเล่มนั้นอยู่ก็ไม่มีอะไรดีซักอย่าง

“พะ...พอแล้ว อื้อห์...อ๊า ปล่อย...ก่อน”

“บอกให้พอทั้งๆที่เยิ้มซะขนาดนี้แล้วอ่ะนะ ไม่อ่ะ”มาร์คพูดปฏิเสธอีกทั้งยังส่ายหัวน้อยๆไปด้วยแล้วละมือจากการปนเปรอที่แก่นกายของอีกคน มีดในมืออีกข้างนั้นมาชี้มาที่หน้าของแบมแบม คนตัวเล็กตาเบิกกว้างหัวใจเต้นโครมครามจนสะเทือนออกมา มาร์คใช้ปลายแหลมของมีดลากยาวตั้งแต่หน้าท้องจนมาถึงลำคอ วนอยู่ตรงรอยแผลเป็นที่เป็นสัญลักษณ์ที่มาร์คได้ทำเอาก่อนจะออกแรงกดลงไปจนรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ

“จำได้มั้ยรอยนี่มันหมายถึงอะไร” แบมแบมไม่ตอบ “กูถามว่าจำได้มั้ย!”

“คุณมาร์ค!!”

ปึก!

แบมแบมร้องเรียกชื่ออีกคนลั่นพร้อมกับหลับตาแน่นเมื่อมีดเล่มนั้นถูกยกสูงขึ้นด้วยมือของอีกคนแล้วถูกปักลง แบมแบมลืมตาขึ้นทันทีก่อนจะหันไปมองข้างๆปรากฏเป็นมีดเล่มเดิมที่ถูกปักลงข้างๆหัวของเขา

“ไม่ตอบกันก็ไม่เป็นไร” มาร์คยิ้มอ่อนโยนให้ดวงตาที่ชุ่มน้ำก่อนจะยกมือขึ้นลูบที่แก้มนุ่มเบาๆราวกับจะปลอบประโลม “บอกแล้วใช่มั้ยว่าจะทำให้แบมพร้อมเอง”

“คุณมาร์คจะทำให้เรื่องมันแย่ อ่ะ...”

มาร์คกดจูบไปที่เนื้อขาด้านในกอดจะขบเบาๆในคนตัวเล็กเสียวเล่นเล่นซึ่งมันก้อย่างนั้น ร่างสูงสาละวนอยู่บริเวณเนื้อขาอ่อนด้านในของแบมแบมทั้งแลบลิ้นเลีย ฝากรอย จนคนตัวเล็กสะท้านไปทั่วร่างกายไร้หนทางที่จะสู้ มือหนาเคลื่อนมาแหวกหนั่นเนื้อที่กั้นช่องทางรักอยู่ก่อนจะกดจูบลงไปที่ตรงนั้นเบาๆ

“สก...สกปรก”ว่าด้วยเสียงอ่อนแรงพร้อมกับใช้มือสั่นๆของตัวเองผลักหัวของอีกคนออกแต่ก็ไม่สำเร็จ มาร์คยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองจนหมดสิ้น เขาใช้มือรูดรั้งแก่นกายที่พองตัวมาได้สักพักด้วยใบหน้าเหยเกจินตนาการว่าตอนนี้เขาได้กดมันลงไปในทางตอดรัดถี่นั่นแล้ว

“ลุกขึ้น”มาร์คสั่งและนั่นก็ทำให้แบมต้องยอมทำตามแต่โดยดี “อมมันเข้าไป”

“ผม...อึก ผมทำไม่เป็น”

“ทำเดี๋ยวนี้!”มาร์คตะคอกใส่เขาอีกคนจนรู้สึกกลัว แบมแบมมองแก่นกายขนาดใหญ่ด้วยสีหน้าลังเลก่อนจะค่อยๆอ้าปากออกเล็กน้อย กลืนกินส่วนหัวเข้ามาได้เพียงเท่านั้นก็คับแน่นไปแน่นทั่วปาก ความแข็งขืนของมาร์คกระตุกน้อยๆยามที่ลิ้นเล็กบรรจงเลียและดูดอย่างเงอะงะเพราะไม่เคยทำให้ใครมาก่อน

“แบบนั้นแหละ อาห์...”มาร์คครางต่ำด้วยความสุขสมก่อนจะเคลื่อนสะโพกเข้าออกช้าๆเพื่อให้คนตัวเล็กอมสิ่งนี้เข้าไปได้ลึกๆ ความไม่ประสีประสาของแบมแบมทำเอามาร์คแทบคลั่ง ยามที่เห็นศีรษะทุยผงกขึ้นลงก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกใกล้เสร็จอยู่รอมร่อ

“อื้อห์! อ๊ะ!...แฮ่กๆ อย่าจับ”

“ทำต่อไป”ร่างสูงสั่งอีกคนเสียงสั่นเมื่อแบมแบมถอนแก่นกายของเขาออกจากปาก มือหนาเคลื่อนไปบนคลึงที่อวัยวะแข็งขืนของคนตัวเล็กจนได้ยินเสียงครางอื้ออึงในลำคอ

“อ่ะๆ...อ่ะ ซี๊ดด พอแล้ว”

เขาว่าก่อนจะดันหัวร่างเล็กให้ออกจากการใช้ปากปรนเปรอ มาร์คดันอีกคนให้นอนราบไปกับเตียงก่อนจะจับขาให้แยกออกจากกัน แบมแบมตกใจพยายามที่จะดิ้นหนีแต่ก็ถูกฝ่ามือใหญ่ล็อคสะโพกไว้มั่นก่อนที่แท่งเนื้อร้อนจะถูกดันเข้ามาทีเดียวเกือบสุดด้าม

“อ๊าาาาาา!!!”

เสียงหวานกรีดร้องลั่นจนคนตัวสูงต้องก้มลงไปกดจูบปิดปากของอีกฝ่าย เขากับมาร์คไม่ได้มีอะไรกันก็นานมากพอสมควรแค่เบิกทางให้แค่นั้นไม่ได้ทำให้ความเจ็บปวดลดลงเลยสักนิด ร่างสูงเอื้อมมือไปจับบั้นท้ายกอบกุมหนั่นเนื้อที่เต็มไม้เต็มมือก่อนจะแยกมันออกก่อนจะสวนสะโพกเข้าออกช้าๆ เขาหลับตาและครางกระเส่าในลำคอยามที่ถูกความคับแน่นและความตอดถี่โอบรัดตัวตนของตัวเองไว้ แบมแบมกัดริมฝีปากแน่นเมื่อแก่นกายร้อนชักออกจากตัวของเขาช้าๆและสวนกลับมาเข้ามาก่อนจะส่งเสียงกรีดร้องอีกครั้งเมื่อถูกดันเข้ามาจนกดเกือบสุดด้าม

แบมแบมคิดว่าตอนนี้ตรงนั้นของเขาคงฉีกขาดไปแล้วเพราะเจ็บแสบทุกครั้งที่ร่างสูงเคลื่อนไหว ความฝืดเคืองในตอนแรกกลายมาเป็นลื่นไหลและเปียกแฉะก็คงไม่พ้นมาจากเลือดของตัวเอง

“อื้อออ!! คะ...คุณมาร์ค อื้อ..อ! อ๊ะ! อ๊ะ!”

แต่ในความเจ็บปวดมันก็มักจะมีความรู้สึกดีปะปนกันอยู่

ริมฝีปากหยักก้มลงดูดเม้มแผ่นอกบางอย่างหนักหน่วง ตวัดลิ้นเลียฝากรอยช้ำไว้หลายแห่งซ้ำๆกับที่เดิม มาร์ครู้สึกเจ็บและแสบแปร๊บๆที่บริเวณหัวไหล่จนเขาต้องหันไปอง ปลายเล็บของคนตัวเล็กจิกเข้าอย่างแรงเพื่อระบายความเสียวซ่าน

“แบบนั้นแหละ...แรงอีกแบมแบม”

ร่างสูงกระแทกกระทั้นอยู่ได้สักพักเขาก็ถอนแก่นกายออก จับคนตัวเล็กในลุกขึ้นนั่งชันเขาแล้วพลิกให้หันหลังให้เขาก่อนจะเสียบแก่นกายเข้ามาอีกรอบ คราวนี้มันเข้าได้จนสุดด้ามจนมาร์คเสียบวูบวาบไปทั่วแก่นกาย

“รู้สึกดีสินะที่โดนทำท่านี้”

“อึก...อ่ะ อ๊ะ!! มะ...ไม่ ฮื่ออ...อื้อออห์!”

“หึ”เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะเอื้อมมือไปดึงมีดที่ปักอยู่บนหมอนขึ้นมาอวดสายตาของร่างเล็ก

“จะ...จะทำอะไร”แบมแบมถามเสียงกระเส่า ดวงตาปรือพยายามมองมีดที่ร่างสูงถืออยู่แต่ก็ถูกจับให้เชิดหน้าขึ้นพร้อมกับการหยุดเคลื่อนไหวของช่องทางข้างล่าง

“ไม่ดิ้นแล้วจะไม่เจ็บ”

“อึก! อ๊าาา!! อย่า! ไม่!”แบมแบมร้องห้ามอีกคนเสียงดังลั่นแต่ก็ไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เพราะกลัวว่าความคมของมีดจะเฉือนเข้ามาที่คอลึกกว่าเก่า มาร์คค่อยๆใช่ด้านมีคมกรีดช้าๆที่คอบางลากยาวจนมีเลือดไหลเริ่มย้อยออกมาจากช่องบาดแผล เขาโน้มใบหน้าไปเลียราวกับว่ามันเป็นของหวานชั้นเลิศก่อนที่ช่วงล่างจะเริ่มขยับอีกครั้งและเสียงครางก็กลับมาระงมภายในห้องอีกครั้งด้วยเช่นกัน

01:45 น.

“อ๊าาา คุณมาร์ค...ผมจะเสร็จ ผมจะ...อื้อออออ!”ร่างเล็กปลดปล่อยออกมารอบที่สาม เสียงหอบหายใจเหนื่อยเริ่มค่อยๆลดลงพร้อมกับสติที่กำลังจะเลือนหาย เขาเหนื่อยเกินกวาจะต่อสู้กับอีกฝ่าย น้ำเสียงแหบพร่าเกินกว่าจะพูดออกมาเป็นประโยคได้อย่างชัดเจน

มาร์คพลิกคนตัวเล็กให้นอนหงายอีกครั้งก่อนจะเสียบแก่นกายรวดเดียวจนหมดและกระแทกเข้าออกทันที หยาดเหงื่อเกาะแพรวพราวไปทั่วร่างกายกำยำ ทั้งคู่ร่วมรักกันมานานเป็นชั่วโมงกว่าไม่ว่าจะเสร็จพร้อมกันไปกี่รอบหรือว่าไม่ก็ตามก็ไม่อาจดับความร้อนรุ่มในตัวของร่างสูงได้เลยสักนิด เขาจะทำให้แบมแบมจำไปจนตายว่ารสชาติของเซ็กส์จริงๆน่ะมันเป็นยังไง

“ฮึก...อ๊ะ...อื้อ...อื้อๆๆ”

“อย่าหลับ”

“แต่ผมจะ ฮ่ะ...อ๊ะ!! อ๊ะๆๆ!”มือบางสั่นเทาไร้เรี่ยวแรงจิกเข้ากับผ้าปูที่นอนเมื่อมาร์คเร่งสะโพกถี่มากขึ้นจนตัวเขาสั่นคลอนเคลื่อนไปกับเตียง

มาร์คหายใจหอบต่ำยามที่ใกล้จะถึงฝั่งฝันกดสะโพกย้ำๆโดนจุดกระสันภายในกายร่างบางจนแบมแบมเสร็จออกมาอีกรอบ คนตัวเล็กเบาหวือไปทั่วร่างสมองขาวโพลนไร้การต่อต้านก่อนที่ดวงตาบวมช้ำซึ่งเกิดจากการร้องไห้มาเป็นเวลานานจะถูกปิดลง มาร์คเห็นอีกคนหลับไปแล้วก็เร่งกระแทกต่ออีกสองถึงสามครั้งก่อนที่แก่นกายจะกระตุกฉีดพ่นน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มช่องทางรักจนไหลเยิ้ม เขาทิ้งตัวลงซบลงที่แผ่นอกบางของแบมแบม หอบหายใจเหนื่อยเพราะกิจกรรมรักอันแสนยาวนานก่อนที่ตัวเองจะหลับตาลงตามอีกคนไป

ยังไม่จบนะ อ่านต่อได้ที่ >>คลิก<<